خاطرات یک عدد الکی شاد!

بعد از امتحان حتما 😂

وسط کلاس درس داری مشاعره می کنی ؟

:)))

خب...

من شروع می کنم...

اشتیاقی که به دیدار تو دارد دل من

دل من داند و من دانم و دل داند و من

خب

باید با ( ب ) شروع کنم دیگه ( بعد از زری )

به صحرا بنگرم صحرا تو بینم

به دریا بنگرم دریا تو بینم

اِاِاِاِ اینجوریه پس

خب 😐 😶 

نیست پروا عاشقان را از نگاه تلخ یار

دود خشک شمع ریحانِ ترِ پروانه است

منم زنگ تفریح بود :)))

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست

تو زیبایی و زیبایی در اینجا کم گناهی نیست

هزاران سنگ خواهد خورد در مرداب ماه اینجا

(نمد دقیق درس نوشتم یا ن 😐😂)

آدمیزاد اگر بی ادب است آدم نیست        فرق در بین بنی آدم و حیوان ادب است

تو خواب روزهای روشن خود را ببین ای دوست

شبت خوش گرچه امشب من تا صبح بیدارم

می رسد روزی که شرط عاشقی دلدادگیست

آن زمان هر دل فقط یکبار عاشق میشود

دلفریبان نباتی همه زیور بستند

دلبر ماست که با حسن خداداد آمد

در بین نمازم به دلم شک تو افتاده که من

بوسه را قبل نمازم زده ام بر لب تو یا نزدم...

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم

موجیم که آسودگی ما عدم ماست

یعنی من همش تو این فکر بودم که حسن خداداد ( اسم و فامیل) تو شعر چی کاره اس ///:

تو را با غیر میبینم صدایم درنمیاید

دلم میسوزد و کاری ز دستم برنمیاید..

دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد

جز غم که هزار آفرین بر غم باد

بیاین حالا درست شد

در  دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم

لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

یک سال دیگر آمد و دنیا عوض نشد

چیزی بغیر پیرهن از ما عوض نشد

در ره عشق نشد کس به یقین محرم راز

هر کسی بر حسب فکر گمانی دارد

دلا خموشی چرا؟ چو خم نجوشی چرا؟

برون شد از پرده راز، تو پرده پوشی چرا؟

من شربت کواسیرو بخورم بیام مشاعره

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها

که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها

عاشقی ادمی خواست 

ولی عشق ادمی نبود

که تارسید 

دق داد ادمی 

که رفت کشت ادمی را

همینطور و همینطور 

کرد و کرد و کرد 

که ادمی عاشق مبود دگر

راه چاره عاشق بخت برگشته شراب و مستی سرخوشیست 

هرکه دیدی مست و سرخوش است بدان عاشقی بخت برگشته اس

اخر کار عاشق مرگ است

و مرگ برای عاشق 

زندگیست 

زندگی راحتی 

ترمیم کندقلب و زندگی قبلی اش را

یکی بگفت :

ادمی را بهر زندگی ساخته اند 

نه زجر عشق و فقیری که 

دیگری گفت 

تو ز عشق چه دانی گه این رامیگویی

عشق ادم از تنهایی در می اور 

ولی عشق ره در پیش دارد

دردی بزرگ است عشقی 

قلبت را میزند ضربه ای 

کاری 

بدون نبرد 

بدون زخم بلکه از درون 

میزند زخمش را عزیزم

مکافت عشق 

از جنایات بیشتر است 

مجازتش حبس است و اعدام

مکافات عشق  یک زندگی درد است

تو همانی که دلم لک زده لبخندش را

او که هرگز نتوان یافت همانندش را

از وصل تو گر نیست نصیبم عجبی نیست

هم ظلمت و هم نور به یک جا نتوان دید

دل به دست آن نگار شوخ و شنگ افتاده است

طفل بازیگوش را آتش به چنگ افتاده است

ت دیگه 

اتل متل توتوله 

گاو حسن چجوره

حس شوخ طبعیتون یک مقدار اشتباه کرده

اتل، اولش الف داره نه ت

تا تو نگاه میکنی کار من آه کردن است

ای به فدای چشم تو ، این چه نگاه کردن است؟

تو را صبا و مرا آب دیده شد غماز

وگرنه عاشق و معشوق رازدارانند

دردم از یار است و درمان نیز هم

دل فدای او شد و جان نیز هم

مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

خرابم می‌کند هر دم فریب چشم جادویت

لبت رادلم میخواهد         گر من به مست نکنم لبای تو مستم میکند

در نماز و در رکوع و در سجود

سر بجنبد دل نجنبد این چه سود

دلم را داغ عشقی بر جبین نه

زبانم را بیانی آتشین ده

می روی و گریه می‌آید مرا

ساعتی بنشین که باران بگذرد

رک بگم 

برادر اصلا رحم نمیکنه 

دو دیقه ولش کنی از پشت میزنتت محکم اههه

لعنتی حالمو نپرس 

نه تو خوب میکنی حاام نه قرص

دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد       چون بشد دلبر و با یار وفادار چه

+ "چه کرد" دیگه؟ :))

دردیست غیر مردن کان را دوا نباشد

پس من چگونه گویم این درد را دوا کن

بعدانوشت: ساعتو :)))

الان این شعرو عمدا تو پاسخ نظر من نوشتی دیگه؟ :))

اصلا این همه آدم، چرا «نشود فاش کسی» توی کامنت من؟ (با لحن حبیب لیسانسه‌ها خوانده‌شود.)

الان چون روت نمی‌شه حقیقتو بگی عمدا داری سوالو با سوال جواب می‌دی؟ =)) 

اگه چیزی هست بگو خب راحت باش :))))

ای‌بابا :)) باشه خب نمی‌خوای اعتراف کنی منم ادامه نمی‌دم و نمی‌گم که متوجه شدم این پست مشاعره رو برای این گذاشتی که من بیام کامنت بدم و تو در جوابم این شعرو بگی :)))

نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار

چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم

شایدم باید با ت می گفتم:

تا تو را جای شد ای سرو روان در دل من

هیچکس می نپسندم که به جای تو بود

هر کدام درست است در نظر بگیرید :)

پ.ن: چقدر خواندن کامنت های آخر دلپذیر بود (:

دارد به جانم لرز می افتد رفیق، انگار پاییزم

دارم شبیه برگ های زرد و خشک از شاخه می ریزم

میخواهم ای شکوفه ترین مثل چتر گل

بر سر نگاه دارمت ، اما ندارمت

تا دیدمت شکوفه عشق در دلم باز شد 

از عشق نگاه زیبایت دلم بیمار شد