کنکور مهمه چون دلایل درس خوندنم مهمن.
چون مهمه که چی میشه.
مهمه که سال دیگه این موقع، کجام و دارم چیکار می‌کنم.
مهمه.
میخونم براش.
گریه، جنگ، دعوا، ناامیدی همیشه هست.
اولین دعوام نبوده، اولین روز بدم نیست، بدتر از اینا رو گذروندم و تونستم رو پام بمونم و نشکنم..
اینم میگذره.
چیزی که میمونه نتیجه‌ی کارای این روزامه که اگه نخونم، کلاهم پس معرکه‌ست. :)
۷۴ روز مونده، کم اما سرنوشت ساز و مهم.
میشه که بشه.
شک ندارم میشه.
اگه قرار بود نشه، اصلا خدا فکرشو نمینداخت به جونم، به جونمون.
اندازه‌ی چند قدم صبر و تلاش تا نتیجه‌ی دلخواه مونده.
از کوره در رفتن و ناامیدی و خستگی و عصبی شدن نداریم!
عوامل حواسپرتی حذف! حتی اگه مدرسه و کادرش جزوشونه. حتی اگه دلیل زندگیت، جزوشونه.
دو ماهِ پیش رو به چشم بهم زدنی میگذرن، نذار یه سال دیگه، تو فکر و خیالِ روزای بعد کنکور بمونی...
دو ماه دیگه روزای خوبت رو پس بگیر از کنکور واسه همیشه!
تویی که داری میخونی پستم رو، میخوام بدونی میشه که بشه، بترکون!❤

+غصه خوردن و زانوی غم بغل گرفتن که شاخ نیست، پاشو وایسا ثابت کن خفن‌تر از این حرفایی و خیلی محکم‌تری از این روزای گه‌ت.