دوباره همه‌چیو گذاشتم کنار.

و این دفعه کمتر از ۱۸ روز فرصت دارم. :)

کامنتای چنلو بستم. هرچی کانال و پیوی و ربات و خلاصه هرچی داشتم رو آرشیو کردم.

موزیک به جز چندتایی که یکم انرژی بهم بده برای درس رو، دورش خط کشیدم که فکرم رو درگیر نکنه...

دخترا رو از گروه سه تاییمون ریمو کردم که فکمون گرم نشه.

توییتر رو دوباره دی‌اکتیو کردم.(دو سه هفته بود که برگشته بودم)

از اینکه خانوادم نمیذارن بمونم پشت و جونشم ندارم که بمونم مطمئنم، از وضعیتم هم خبر دارم، هر بلایی بخواد سرم بیاد، بر اساس کارم تو این کمتر از ۱۸ روز میاد.

و من میخوام دلم واقعا به حال خودم بسوزه.

مثل هر دفعه که جوگیر شدم و یه چیز مزاحم رو حذف کردم و باعث شد الان، فقط یدونه گروه باشه که وقتمو بگیره، وابستگیم به چیزی مثل توییتر خیلی کم شده باشه، پست های کمتری بذارم تو چنل و ...

الان وقتشه که کلا عامل مزاحمم رو حذفش کنم.

دیره ولی هر وقت ماهی رو از آب بگیری، تازه‌ست. :)

۱۸ روز که زیاد نیست؟ کم کم نهاییا هم دارن تموم میشن و راحت میشم.

صبح تا شبم میشه همایش و تست و تست و تست.

بعد از روز ۱۱ تیر که کنکور زبانم رو هم بدم و کلا شرش کنده شه، قطعا میرم دونه دونه آدمایی که امسال باید میدیدمشون و نتونستم به دلیل کنکور، میبینم.

و کلی کار دارم که واقعا فقط به شوق اوناست که میتونم الان ادامه بدم.

خلاصه که به قول آقای قمیشیِ جان، طاقت بیار رفیق.🐣❤