امروز شروع یازدهمین ماهِ هجده سالگی منه.

یازدهمین نهمی که با همه‌ی قبلیا یه فرق اساسی داره.

خوبم!

تموم حس و حالای خستگی و اینا هست هنوزم، ولی خوبم.

خوبم و این خوبه...

دارم میفهمم کنکور تا چه حد روی اعصاب و روان و زندگیم تاثیر منفی داشت.

الانی که امتحانام رو راحت میخونم و پاس می‌کنم.

الانی که ذهنم آزاده و از اورثینکر درونم فاصله گرفتم.

الانی که ترسی ندارم و حرفام رو راحت می‌زنم...

حالم خوبه و نمی‌تونم وجود کدئینم(قطعا منظورم قرص نیست) رو بین دلیلای خوب بودنم نادیده بگیرم.

یازدهمین نهمه و به دلایل خوبی، دیگه بعد از این به شمارش ادامه‌اش نیازی نیست:).

امیدوارم دیگه هیچوقت انقدر پنیک نکنم واسه‌ی اتفاقی که یه روز از همه‌ی ماه‌ها رو به فاک برم بخاطر یچیز.

و امیدوارترم که این حال خوبم پایدار بمونه:).